Po co basen? Możemy pływać po deszczu na naszych ulicach czyli jak żyje się na obrzeżach miasta

Znany wszystkim na Białołęce spec od komunikacyjnych bolączek, Kamil Hajduk poza pracą programisty zajmuje się też synkiem, prowadzi kulinarny blog na którym dzieli się prostymi, aczkolwiek niezwykłymi przepisami na dania dla całej rodziny. Ostatnio pochylił się nad tematem pozornie oczywistym, a po zgłębieniu naprawdę ciekawym – Jak żyje się na obrzeżach dużych miast.

- Wszyscy, którzy mieszkają w miarę blisko centrum miasta i tylko przejazdem nad morze albo na weekend mijają obrzeża, nigdy nie zdają sobie sprawy z problemów z jakimi mieszkający tam ludzie, muszą się uporać. Ja również, gdy z Włoch jechałem nad Zalew Zegrzyński ulicą Płochocińską, zachwycałem się wyłącznie pięknem zielonej okolicy, a przy okazji kląłem pod nosem na stan nawierzchni. Będąc mieszkańcem Białołęki mogę z czystym sercem powiedzieć, że są lepsze i gorsze dzielnice ościenne. Dla przykładu Ursus, który również jest krańcową dzielnicą, posiada dobrze zorganizowaną komunikację i infrastrukturę w porównaniu z miejscem, w którym obecnie mieszkam to niebo a ziemia opisuje Kamil na swoim blogu i przedstawia codzienność okiem mieszkańca. Korki, drogi, które w niezmienionym stanie trwają od czasów kiedy wieś została przyłączona do Warszawy,

- Wąskie uliczki, często bez utwardzonej nawierzchni, bez oświetlenia na szczęście w mojej okolicy to rzadkość, ale im dalej na północ tym sytuacja jest bardziej dramatycznie. Dzielnica w najbliższych latach chce budować basen, ale nie wiem po co, przecież po każdym deszczu ludzie dosłownie pływają – zastanawia się bloger i dla porównania pokazuje życie w Ursusie, który również jest dzielnicą na obrzeżu Warszawy.

Więcej porównań, opisów naszych codziennych bolączek, ale też zalet życia na skraju wielkiego miasta znajdziecie na blogu: Programista po godzinach.